Ibiza (Ibica ili Ibisa) ( katal. Eivissa) je jedno od Balearskih ostrva koje se nalaze u Mediteranu, a koja pripadaju Španiji. Ona je jedno od dva Ostrva borova, drugo je Formentera. Veći gradovi su Ibiza, Santa Eularia des Rui i Sant antoni de Portmani..
ISTORIJA
Godine 654.p.n.e. feničanski naseljenici osnovali su luku na Balearskim ostrvima i nazvali je Ibossim (od feničanskog ibshim "ostrvo borova "). Kasnije je bila poznata po rimskom nazivu "Ebusus". Grci, koji su došli na Ibizu u vreme Feničana, nazvali su ostrva Ibiza i Formentera Pitiusas ("ostrva borova "; što je prevod feničanskog imena). Sa opadanjem Fenikije posle asirske invazije, Ibiza je došla pod kontrolu Kartagine, koja je i sama bila bivša feničanska kolonija. Na ostrvu su proizvođene boje, so, riblji sos i vuna. U pećini kod Es Kulerama ustanovljeno je svetilište boginji Tanit. Ibiza je bila važna trgovačka tačka na mediteranskim putevima. Počela je da osniva svoje sopstvene trgovačke postaje na obližnjem Balearskom ostrvu Majorka, kao što je Na Guardis, odakle su regrutovani plaćenici koji su se borili za Kartaginu.
Za vreme Drugog svetskog rata, ostrvo su napala braća Scipioni 209. p.n.e. ali je ono ostalo lojalno Kartagini. Pošto se ratna sreća okrenula protiv Kartagine u Iberiji, Ibiza je ostala poslednje mesto odakle je kartaginski general Mago nabavljao namirnice i regrutovao ljude pre nego što je otplovio ka Menorci i Liguriji. Ibiza je zaključila povoljan mir sa Rimljanima, što je spaslo Ibizu od daljih razaranja i omogućilo joj da održi kartaginsko-punske institucije sve do doba carstva, kada je i zvanično postala rimska teritorija. Zbog toga Ibiza i danas pruža izvanredne primere kasne kartaginsko-punske civilizacije. Za vreme Rimskog carstva ostrvo je postala mirna imperijalna predstraža, van važnih trgovačkih puteva.
Posle pada Rimskog carstva i kratkog perioda vladavine Vandala, a potom Vizantije, ostrvo su osvojili Mauri, kao i veći deo Iberijskog poluostrva. Pod islamskom vladavinom, Ibiza je bila u bliskim vezama sa gradom Denija (najbližom lukom na Iberijskom poluostrvu na obali kod sadašnje Valensije), jer su oba područja bila pod istim poglavarom. Plemena koja su živela na Ibizi i u Deniji tokom 1060–1085. bila su mavarska plemena Bno-Alaglab i Bano-Mudžahed.
Ostrvo je ponovo u hrišćanske ruke povratio aragonski kralj Haime I Aragonski 1235. godine. Otada, ostrvo je imalo razne forme samouprave, sve dok kralj Filip V Španski 1715. nije ukinuo lokalnu autonomiju. Dolazak demokratije u kasnim sedamdesetim godinama 20. veka vratio je Balearskim ostrvima status autonomije. Danas je ostrvo deo Balearske autonomne pokrajine, zajedno sa Majorkom, Menorkom i Formenterom.
KLIMA
Klima na Ibizi je mediteranska i ima blaže zime i nešto hladnija leta od Majorke. Zime su blage, sa temperaturim od oko 15° Celzijusa i sa nešto kiše. Topla letnja sezona traje od juna do septembra sa temperaturama koje redovno dostižu 30°C, sa dosta sunca i vrlo malo kiše. Mrazevi i sneg su vrlo retki.
TURIZAM
Ibiza je vrlo popularna turistička destinacija za mlade, naročito zahvaljujući svom čuvenom noćnom životu koncentrisanom na dva mesta: u gradu Ibiza, glavnom gradu Ibize na istočnoj obali i Sant Antoniju na zapadu.
Ostrvo nije poznato samo po zabavama; veliki deo ostrva je proglašen za svetsku baštinu, i lišen komercijalizacije, kao na primer, "Božji prst" u zalivu Benira. U Sant Antoniju je podignut spomenik u čast Kristifora Kolumba: Ibiza je jedno od nekoliko mesta koje tvrdi da je njegovo rodno mesto.
